İnsan,her şeye bir hayali olduğunda inanır.Sever , sevilir , güler ve ağlar demeyeceğim.Çünkü aslında hayat, sevip sevilmekten gülüp ağlamaktan ibaret değildir.Mesela yürümeyi ilk öğrendiğinde hep düşersin.Hayata ilk gözünü açtığuında ağlarsın. Sonra büyürsün.İlk çevreyi, sonra da kendini öğrenirsin..
Sen zaten mutlusun. Çünkü her çocuk mutlu doğar. Ama zamanla mutluluğa giden yollara barikatlar kurarsın. Zamanla mutsuzluk kabus gibi hayatına yapışır. Mistizmin, sufizmin yumuşak, sevimli, tatlı ikliminde kendini arama yolculuğuna hazır mısın? Mutluluğun önündeki engelleri kaldırmak istiyor musun?..