Tüm Ürünler

Taş ne renk?Uzak mı gökyüzü?Nasıldır suyun tuzu?Çok mu derin bu deniz?SusmasanızSöyleseniz...Ürün Adı: Cem-i Aşk..

Öyle de duruyorum her odaya üç şerit sanat eseridiye bazı günahların sözünü kesmek istemiyordinleniyor, sonra diyorum karanfil uzat halka aitbir alan burası hadi boşalt, sonra boşal ülkem…Ürün Adı: Çiçek Kokusu İllegal..

Bir çocuk idim ben daha oyuncağım yoktuOyuncak sandığım şey üstüme ateş kustuÖnce gözlerim yandı ardından dudaklarımOysa toz pembeydi o öpülen yanaklarımÜrün Adı: Çocuklar Pembe Ölür..

Anne göğsüne gömülüyor çocuklarAyağını yordamına göre uzatSıkı örtün toprağınıHavaların da hiç ayarı yokÜrün Adı: Coşça Kal..

Bizde güçlü bir şiir geleneği yok elbette. 1920’li yıllara uzanan süreç, çağdaş şiirin oluşum çizgisinde farklı eğilimleri, farklı yönelimleri ortaya çıkardı. Ama bu süreçte, yeni bir şiirin oluşumundan söz etmek pek mümkün değildir. Batı’dan teknik olarak, tema olarak, düşünce olarak çok şey alındı..

Güneş lekesi midir nedir bilmem yüzümdekiMavi gezegenin ışığı yansıyor gün boyuCiva gibi akıyor cehennemYapma be kardeş ellerimiz kirliKimiz bizHep taşın altındayızÜrün Adı: Dedi Ki.....

“Yarın, öldüğümüz zaman birisi bize sorsa: ‘Dünyada neler gördünüz?’ dese herhalde verecek cevap bulamayız. Koşmaktan görmeye vaktimiz olmuyor ki…”Ürün Adı: Değirmen..

Yeni başlayanlar için trajedi mektebi açılacakDoğuştan azledilmişlerin fitil tutmaz yaralarının merhemiSarılacak düşmüş denizde bir yılanın boynunaDuruk bir boyun altına alınacak gibi değilSorguya başlayanların alnına sorguç vurulacak!Ürün Adı: Derdimend..

Yakılacak kadınım benGünlerin hesabınıYazmam hiçbir taşaGörünmem puslu aynanızdaDelinmiş yüreğim tek şahittirKör bir kurşunla vurulduğumaAma ölmediğime ölümsüzlüğümİyi bilinir er kişilerceÜrün Adı: Derine Gömdüler Sabahı..

"Son yılların adından söz ettiren genç şairlerinden Hıdır Işık, pastoral bir şölene evirdiği şiirleriyle, dipsiz sarnıçlarda, saklı orman göllerinde, kem dilli rüyalarda, zamanla yaşıt yaralarda, gül kokan akşamlarda, unutulmuş çarşılarda, çaresizliğin çarmıhı kentlerde, dijital çağın algı bulanıklı..

Seni bir menzile mi uğurlamıştımDağların kuytularına kaçakRüzgârlarına binici yazılacağın!Sanki bir yoklukSenin öbür adın yarın gibiÜrün Adı: Divaneliklerim..

Geçen birkaç ayak uçan kuş-yaprakKorkarım geceden daha zor hiç bilmezdimArtar hep artar hiç dinmeyen büyük özlemimSilik dumanlar sonra kentler güzel evlerBenim olan bana uzak olan daha nelerYetmez ölü gücüm acır daha acır tenimKorkarım geceden bir daha öldüren sessiz.Ürün Adı: Dönüş..

Düğümlendim bedenin esrarına,Hattatlara yazdırdım hatalarımı,Bir hamak içinde salınırken dünya.Ürün Adı: Düğüm Düğünü..

Bana mektup yazmayı babam öğretti. İlkokula başlamadan önce yalancıktan mektup yazar gibi yapar: "Babacık sana mektup geldi", diyerek çizgi çizgi karaladığım bir kağıt parçasını uzatırdım.Bu, aramızdaki oyunlardan biriydi. Bu oyun şimdi çok uzaklarda, çok gerilerde kaldı. Ben büyüdüm. Okumayı, yazma..

Düş kurmak hiç bu kadar eğlenceli olmamıştı. Her şey bir tatil döneminde, çok yakın iki arkadaşın düşlerini biriktirmesiyle başladı.Bu düşlerde neler yok ki? Size de çok tanıdık gelecek olan bu düşlerden bir demet yapmak ister misiniz? İlayda ve Zeynep'in düşleri aslında sizlerin de düşleri.Kâh hüzü..

Deneme türünün adından gelen bir mütevazılığı vardır Türkçe’de, Türk edebiyatında. Sonuçta yaptığın/ yazdığın şey bir “deneme”. Tutabilir de tutmayabilir de. Tıpkı göle maya çalmak gibi…Harun Özmen’in denemelerinde işte bu Nasreddin Hoca neşesi ve bilgeliğini birarada gördüm ben.Okuyan, anlamaya çal..

“az kaldı, üşüyeceğimrüzgârın şarkısını dinleyeceğim ıssız sokaklardasaçlarımdan tel tel sarılıp sevdayadöküleceğim yalnızlığa…”“yollar düşlerimsığmayınca ahir kefeye başımalır giderim zamandan-azade olur belki dertlerimdertlerim, bitmeyen kelimelerimbir türlü deviremediğim cümlelerimkarnı burnunda ..

Bugünden geriye dönüp baktığımızda içimizde büyüttüğümüz o gizil alana selam olsun. Çocukluğumuz… Bizim en büyük hazinemiz. Bu kitap, bugünden geçmişe bir sarılışın kitabı. Çocukluğumuza, çocuklarımıza ve elbette anılarına…Mustafa Sezer, “En Büyük Başkan Bizim Başkan” ile çocuklarımızla tanışmak içi..

"Konuşan ve düşünceleri okuyan bir terliğiniz olsaydı ne yapardınız? Yanıtları duyar gibiyim. Olduğu gibi terliği çöpe atmak mı? Yok hayır bunu yapamazdım. Karşımda, aklımdan geçenleri söyleyen bir terlikle öylece kalakalmış, meraklı gözlerle onu dinlemeyi tercih etmiştim. Emin olun siz de olsanız ş..

HammBen olmadan önce olanlardan iyiydimYokluk, ince tül perdesiydi ölümsüzünKaranlık, başlangıç kısmıydı huzurunSıfır, kıyılara vuran hediyesiydi tözünBir özlemdi siyah zamana kıpırtısızlıkVe varlık, sıvanan sonsuzdan sızan yırtıkÜrün Adı: Fena..